Ne estas juraj kodoj, protektoj, sankcioj aŭ rajtoj pri produktado kaj disvastigado de kulturaj verkoj similaj al tiuj, kiujn ni hodiaŭ havas.
En socio precipe analfabeta, la celo de kultura verko estis la publika disvastigo en placoj, teatroj, stratoj, tribunoj.
Deziro esti agnoskita: «Ĉi tiuj estas versoj de Teognis de Megara».
Unua privilegio por la ekskluziva publikigo de libro en la Venecia Respubliko.
Rerum venetarum ab urbe condita opus (kiu rakontas la historion de ĉi tiu respubliko).
Post tiam nur eblis laŭleĝe presi en Anglio verkojn, kiuj havu reĝan rajtigon kaj kiu estu listigitaj en la oficiala registro kun la nomo de iu eldonisto ligita al la firmao.
La leĝo proklamis la aŭtorojn (kaj ne plu la eldonistojn) kiel la proprietulojn de iliaj verkoj.
Tiu leĝo donis tiun rajton nur dum specifa tempo: 14 jaroj, renovigebla nur unufoje, se la aŭtoro estu viva; kaj 21 jaroj por verkoj eldonitaj ĝis tiam.
La franca monarkio donis la tiel nomitajn «aŭtorajn privilegiojn» (privilèges d’auteur)
La copyright estis utilisma opcio kreita por regajni la kostojn.
La droit d’auteur (kiel Diderot kaj aliaj defendis) devus esti daŭra kaj hereda
Celis eviti, ke iu protektita verko per aŭtorrajto en Anglio ekzemple povu esti kopiita kaj vendita de iu ajn en Hispanio.
Ili antaŭe subskribis la Konvencion de Berno (en 1886)
aŭ
La maniero plej facila liberigi programon estas meti ĝin en la publika havaĵo, sen aŭtorrajtoj. Tamen ĝi permesas, ke tiuj, kiuj ne kredas en kunlaboro igas la programon proprieta programo.
En 1999 la rajtocedo fariĝas ĉefa inspiro por la kreo de movado ĉirkaŭ libera kulturo, precipe en Usono kaj Eŭropo.
La Licenco de Libera Arto kreita en la komencoj de 2000 de grupo de francaj artistoj en la reta diskutejo nomita Ataque Copyleft
En 1995 populariĝis la ADSL, kun pli da rapideco por elŝuti Interretajn dosierojn.
https://freakspot.net/eo/ (mia retejo)