Pli bone per liberaj programoj
FFmpeg havas filtrilojn, kiuj
ebligas hazarde krei videojn. La
geq-filtrilo povas krei videan
bruon (uzante nullsrc-n kiel blankan fonon), dum la
aevalsrc-filtrilo povas krei
sonan bruon.
Do ni povas krei bruan nigra-blankan videon de 1280x720 pikseloj per
la jena komando:
ffmpeg -f lavfi -i nullsrc=s=1280x720 -filter_complex \
"geq=random(1)*255:128:128;aevalsrc=-2+random(0)" \
-t 10 bruo.mkv
Hodiaŭ libro povas esti disponebla en kelkaj dosierformoj: HTML, PDF, EPUB, kiel presita libro, ktp. Plej bone, ke ĝi estu disponebla en kiel eble plej multe da formoj por atingi kiel eble la plej grandan nombron da homoj. Tamen ne komfortas redakti kelkajn dosierojn, kiam vi nur volas fari unu ŝanĝon. Por eviti tiun tedan laboron vi povas uzi bazan dosierformon kaj aliformigi ĉi tiun al aliaj formoj per Pandoc.
Vi povas skribi la libron per LibreOffice Writer aŭ per platteksta tekstredaktilo en formoj kiel HTML, LaTeX, Markdown, ktp. Por aliformigi tiun dosieron al alia formo sufiĉus plenumi komandon.
Por ilustri kiel ĉion fari mi montros al vi kiel mi kreas ĉi tiun libron. Kiel versikontrola sistemo mi decidis uzi Giton kaj krei publikan deponejon. Ĝin vi povas kloni plenumante la jenajn komandojn:
sudo apt install git
git clone https://notabug.org/jorgesumle/la-kulturo-estas-libera-historio-de-kontrauproprieta-rezisto
Post vi klonu ĝin vi vidos dosierujon nomitan markdown, tie estas kie
la libra teksto troviĝas en Markdown-formo. Instalu Pandoc-on kaj
Make-on plenumante sudo apt install make pandoc. Sufiĉas plenumi
make html en la radika deponeja dosierujo por krei la HTML-n; por la
EPUB-dosierformo oni devas plenumi make epub.
Estas malmultaj kodaj lineoj por krei la HTML- kaj EPUB-formojn. Tamen
por krei la PDF-n mi bezonas instali pli da dependoj kaj uzi pli da kodo
por krei la redakti LaTeX-dosieron, kiu bone aspektu, kiam ĝi estu
aliformigita al PDF. Por fari tion mi aldonis tajloritan LaTeX-kodon
(kiu troviĝas en la latex_personalizado-dosierujo) al la
LaTeX-dosiero, per kiu mi kreas la PDF-n. Ankaŭ eblas krei belan
PDF-dosieron per CSS, ĉar eblas elekti PDF-kreilon bazita sur HTML per la --pdf-engine-opcio.
La dokumentaro de Pandoc estas bona komenca loko por vidi kiel aldoni metadatumojn kaj krei elirdosierojn kiel vi bezonu. Se, kiel mi, vi elektas uzi LaTeX-on por krei la PDF-n, en la Interreto vi trovos dokumentarojn kaj homojn, kiuj proponas solvojn al kutimaj problemoj.
La Duden-vortaro estas unu el la plej bonaj germanaj vortaroj. Bedaŭrinde la retejo havas multege da reklamoj kaj la fasado igas, ke estu tre malrapide konsulti vortojn. Fortune estas Python-programo nomita Duden, kiu ebligas konsulti vortojn en la terminalo.
Por instali la programo simple plenumu la jenajn komandojn:
sudo apt install python3-pip
sudo pip3 install duden
Poste vi povas plenumi duden Wort por konsulti vortojn.
La komerca modelo de Google baziĝas sur la kolekto de personaj datenoj de uzantoj, la vendado de ili al aliaj firmaoj kaj la montrado de reklamoj. La firmaoj ankaŭ partoprenas en spionadaj projektoj, disvolvas programojn de artefarita intelekto kun militaj celoj, ekspluatas la uzantojn...
Ĝi estas unu el la plej potencaj firmaoj el la planedo. Tamen Google estas giganto kun argilaj piedoj, kiu povas esti neniigita.
Google gajnas monon liverante tajloritajn reklamojn bazitajn sur la informo, kiun ĝi kolektas de siaj uzantoj. Se la homoj ne vidas reklamojn, Google ne gajnas monon. Bloki reklamojn estas maniero eviti la spuradon kaj igi, ke Google perdu monon, sed se ni vizitas paĝojn de Google, ĝi daŭre akiros informon, kiun ĝi povos vendi al reklamantoj. Do plej simplas bloki la reklamojn kaj eviti retejojn de Google.
Alia ideo estas alklaki ĉiujn la reklamojn per la AdNauseam-kromaĵo, kiu ankaŭ povas kaŝi ilin por ni, por ke ili ne ĝenu. Ĉi tio rimedo igas, ke Google gajnu malpli da mono per klakoj en reklamoj kaj ke la serviloj de Google havu iom pli da laborŝarĝo (malgrandega, sed ĝi kontribuas al kreskado de ĝiaj elspezoj).
Google permesas alŝuti preskaŭ ĉion ajn al siaj serviloj (videojn, dosierojn, ktp.). Se la enhavo alŝutita al ĝiaj serviloj okupas multe da spaco kaj estas rubo, kiu forpelas al la homoj el ĝiaj serviloj (videoj kun robotaj voĉoj, kiuj diras sensencajn aferojn, centoj da videoj, kiuj okupas gigabajtojn kaj gigabajtojn), la bontenadaj kostoj de la serviloj pliiĝas kaj la profito, kiun la firmao akiras, malpliiĝas.
Se estas tutmonda kunordigita klopodo de pluraj uzantoj, Google devos komenci limigi la alŝuton de dosieroj, dungi homojn, por ke ili trovu rubajn videojn, bloki homojn kaj ilian IP-adresojn, ktp., kio pliigus ĝiajn malprofitojn kaj malpliigus ĝiajn profitojn.
Ekzemple, mi povas ĉiuhore krei 15-minutajn videojn kaj aŭtomate aŭ semiaŭtomate alŝuti ilin al YouTube. La videoj devus okupi multe da spaco. Ju pli da rezolucio, da koloroj, da sona diverseco, da kadroj por sekundo, des pli da mono YouTube elspezos por teni tiujn videojn en siaj serviloj.
Mi aŭtomate kreis la jenan videon per ffmpeg. Ĝi daŭras nun du
sekundojn, sed okupas 136 MB. 15-minuta
simila video okupus 61,2 GB.
Antaŭe kutimis iri al restoracio, legi la menuon kaj mendi: tiel simple. Nun multaj ejoj eĉ ne havas fizikan menuon; ili antaŭsupozas, ke la kliento havas «saĝtelefonon» kaj Interretan konekton. Se tio okazas, oni atendas, ke la kliento uzu la fotilon kaj skanu la QR-kodon, kiu kondukas al retejo, kiu ne respektas la privatecon, kutimas malfrue ŝarĝiĝi kaj, en multaj okazoj, estas malmulte ergonomia.
Ŝarĝi retejon kun bildoj el fora servilo, por ĉiu kliento, poluas. Per fizika menuo oni ne malŝparas elektron, la homoj povas daŭre reuzi la menuon... Se ne estas Interreto aŭ via baterio malplenas, kiel vi vidas la menuon per la QR?
Kiam ni vizitas retejon, ni lasas ciferecan spuron. Se ni uzas la QR-kodojn por vidi la menuon, estas firmaoj, registaroj, ktp., kiuj povas scii je kioma preciza horo ni legis la menuon de preciza restoracio.
La klientoj ankaŭ perdas sian privatecon, kiam ili pagas per kreditkarto anstataŭ uzi kontantan monon, sed tio estas alia temo.
Mi ne havas «saĝtelefonon», nek mi ŝatas restoraciojn. Se mi manĝas en restoracio, mi petas la fizikan menuon. Se ili ne donas ĝin al mi, ili devas diri ĝin al mi, ĉar mi neniel povas skani la QR-kodon. La plejparto de la manĝaĵo de la restoracioj estas malsana, la laboristoj kutime estas ekspluatitaj, oni forĵetas multe da manĝaĵo, estas malmultaj veganaj opcioj, ktp. La restoracia industrio havas multe da problemoj. La uzado de la QR-kodo por la menuo estas nur unu paŝo pli al malbona direkto, sed pli facile batalebla neante uzi «saĝtelefonon» por skani stultan QR-kodon.
